ŁĄCZ(E/Ę) // ZDARZENIE ARTYSTYCZNE NA DWORCU ŁÓDŹ FABRYCZNA

DZIAŁANIA SITE-SPECIFIC

(hala B przy postoju taksówek)

Grupa FRAKCJA

Stowarzyszenie Sztuka i Dokumentacja

czas trwania: 28-29.09.2018 / wernisaż: 28 września o 19:15

wydarzenie na fb: www.facebook.com/events/756588441400009

łączyć – spajać, jednoczyć, zespalać, scalać, integrować; kojarzyć ze sobą pojęcia lub zjawiska; być w relacji, związanym z kimś/czymś; oznaczać; umożliwiać rozmowę; łączyć w sobie (wyrazy pokrewne: podłączenie, łączność, łącze, złącze, łącznik, łączniczka, połączenie, łączenie, przyłącze, złączka)

ŁĄCZ(E/Ę) to działania site-specific w przestrzeni zastanej, w miejscu tranzycji, przemiany, na granicy przypływu i odpływu, węzła łączącego rozbiegające się linie – na Dworcu Łódź Fabryczna.
Tytuł działania stanowi dialog z charakterem miejsca, zarówno w jego dosłownym jak i symbolicznym znaczeniu. Działania artystyczne odniosą się do podróży w czasie, tego co było, co jest, a także projekcji przyszłości. Takiemu spojrzeniu sprzyja futurystyczna architektura dworca.

Dworzec Łódź Fabryczna to czołowa linia kolejowa w Łodzi, powstała z inicjatywy fabrykanta Karola Scheiblera, w 1866 r. W latach 2011–2016 dokonano jej zamknięcia i gruntownej przebudowy. Nowa płyta dworca ma powierzchnię sześćdziesięciu pięciu tysięcy metrów kwadratowych. Dwadzieścia cztery schody ruchome oraz czternaście wind łączy trzy poziomy. Dworzec Łódź Fabryczna to największy i najdroższy dworzec w Polsce. Rozlany beton, szklany, gargantuiczny dach, pomiędzy kolumnami i latarniami replika elewacji starego dworca. Na olbrzymim terenie przemykają ludzkie historie. Dłonie wycierają poręcze, stopy ślizgają się po posadzce, nadzieja, tęsknota, strach nasycają olbrzymie wnętrze. Nowa forma zakorzenia się w nieprzemijających opowieściach odbitych w ciele, gestach pożegnań i przywitań, odejść i powrotów.

ŁĄCZ(E/Ę) to praca w procesie, artystyczna interpretacja miejsca, wydarzenie, ślad, spotkanie w punkcie przecięcia wczoraj z dziś. Działanie odbite w różnych mediach, na pograniczu, marginesie, w zaułkach, windach, pod ruchomymi schodami. To opowieść o historiach zapomnianych, uniwersalnych, pochowanych w odbiciach ścierających się dłoni i powidokach zapętlonych pożegnań. Ostateczny kształt działania w chwili obecnej jest całkowicie nieznany i nieprzewidywalny. 

grupa FRAKCJA: Justyna Apolinarzak, Ewa Bloom Kwiatkowska, Alicja Kujawska, Monika Czarska, Ola Kozioł, Roksana Kularska-Król, Anka Leśniak, Izabela Maciejewska, Aurelia Mandziuk, Beata Marcinkowska, Marta Ostajewska

Frakcja to międzypokoleniowa grupa kobiet-artystek działająca na pograniczu różnych dyscyplin sztuk wizualnych: malarstwa, instalacji, sztuki performance, wideo. Interesuje je sztuka zaangażowana, ciało, płeć, rola kobiet w społeczeństwie, pamięć i historia. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Frakcja_(grupa_artystek)

Łącz(e/ę) na Dworcu Łódź Fabryczna:

Justyna Apolinarzak „Fabryka” działanie na styku analogowej animacji i pracy z przestrzenią. Na ruchomych elementach dworca, przesuwających się szybach drzwi automatycznych, powstanie analogowa animacja, złudzenie optyczne, sprawiające wrażenie ruchu steampunkowych kół zębatych, które podkreślą fabryczny charakter Łodzi Fabrycznej. 

Ewa Bloom Kwiatkowska „BLOOD SWEAT and TEARS – jej nowy zapach” prezentacja performatywna

senselier (perfumiarz) Kacper Szalecki i Tomasz Armada / Dom Mody Limanka

Zapach powstał w 2013 roku we współpracy z Laboratorium Instytutu Chemii Organicznej Politechniki Łódzkiej. Zawiera chemiczne odpowiedniki wypreparowanych składników kobiecego potu, krwi i łez, uzupełnione o odpowiednik bakteryjnego rozkładu naturalnych wydzielin ludzkiego organizmu oraz wyciąg z paczulki wonnej (Pogostemon cablin). 

Praca prezentowana była na wystawach  w Polsce oraz nieformalnych akcjach subwersywnych  

w  Centrum Pompidou w Paryżu, dawnym więzieniu dla kobiet w Avignon oraz czerwonej linii metra w drodze do MAC (Muzeum Sztuki Współczesnej w Marsylii) odcinek trasy: Castellane —> Rond Point du Prado we Francji. 

Monika Czarska „Magic door” instalacja performatywna

Tonight

Tonight

Everyone will be alright tonight

Everyone will be alright tonight

No one moves

No one talks

No one thinks

No one walks 

Tonight

Tonight

Iggy Pop (1977)

Ola Kozioł „Nie jesteś sam” instalacja dźwiękowa 

Większość mieszkańców Łodzi przybyła pracować do rozwijających się fabryk ze wsi, porzucając swój świat na rzecz wybrukowanej ziemi obiecanej. Instalacja jest swego rodzaju „pomnikiem” dla robotnic i robotników, budujących wtedy miasto oraz dla tych wszystkich, którzy teraz napływają. 

Alicja Kujawska „Chleb i róże 2.0” – ruchomy, żywy afisz – hasła i zdjęcia / fakty, absurdy, emocje, sztuka, ludzie, miasta i niezależność żywieniowa. Inspiracje stanowi pieśń „Bread and roses".

Roksana Kularska-Król „Powitania” wideo

Rejestracja powitań z osobami, z którymi łączy artystkę najgłębsza, najważniejsza relacja.

Anka Leśniak „TENTative” instalacja/obiekt/performance partycypacyjny

Tytuł jest grą słowną. „Tent” w języku angielskim oznacza namiot. Słowo „tentative” można przetłumaczyć jako niepewny, wstępny, próbny, orientacyjny. Namiot jest tymczasowym schronieniem, które tu staje się przestrzenią do dyskusji na temat: podróży fizycznej lub mentalnej, podróży w czasie, nomadyczności, nie-miejsca, płynności np. tożsamości, tymczasowych kooperacji, porozumień-nieporozumień.

Izabela Maciejewska „Łącze-podziel się przestrzenią” 

Wyeksponowanie za pomocą czystych barw, specjalnie wybudowanych pasów dla osób niewidomych, które to elementy często są niedostrzegane przez pełnosprawnych użytkowników dworca. Swoim działaniem artystka włącza się do akcji społecznej „Ścieżka dostępu – podziel się przestrzenią” (zainicjowanej przez Invisible Exhibition – Niewidzialną Wystawę), której celem jest poszerzenie świadomości wśród osób widzących w kwestii dostosowania infrastruktury dla osób z dysfunkcją wzroku. Działanie ma także szerszy kontekst społeczny, zwracając uwagę na problem wykluczenia osób z dysfunkcjami i niepełnosprawnościami.

Izabela Maciejewska „Pomnik Siostrzeństwa” performują artystki grupy FRAKCJA. 

Użycie słowa pomnik ma charakter subwersywny. Jest to raczej antypomnik performatywny, niepodobny do tradycyjnych, otaczających nas zewsząd pomników - wytworów kultury gwałtu, przemocy i wojny, które najczęściej upamiętniają mężczyzn: władców, żołnierzy, polityków.
Akcja jest symbolicznym przedstawieniem idei siostrzeństwa w opozycji do paradygmatów społeczno-kulturowych charakterystycznych dla kultury patriarchalnej (katolickich, narodowo-militarnych). To też obraz kobiecych możliwości i siły; upamiętnienie buntu i etosu pracy łódzkich włókniarek. Zaprezentowane zostaną  różne pozycje jogi – często wymagające współpracy. Pojawi się również pozycja Wojowniczki oraz motyw symbolicznej „walki” i „zwycięstwa”, ale bez użycia przemocy.Joga to nie tylko zdrowy styl życia. Joga to przede wszystkim filozofia ucząca szacunku dla siebie i drugiego człowieka. Na ścieżce jogi pierwszym przykazaniem moralnym i etycznym jest niekrzywdzenie (ahimsa).W sanskrycie słowo joga tworzone jest przez morfem yuj (judż), oznaczający m.in. zjednoczenie, połączenie, jedność. Działanie jest kontynuacją projektu, którego inauguracja miała miejsce w lipcu 2018 r.

Aurelia Mandziuk „Ścieżka wyjścia awaryjnego” 

Symbole kwiatów oraz rośliny doniczkowe wyznaczające, w zamkniętej przestrzeni hali dworcowej, linię będącą w opozycji do istniejących tam ciągów komunikacyjnych.

Studentki Akademii Sztuki w Szczecinie

Renata Romola, Kinga Mońko „Podróż” instalacja performatywna

Zestaw przeskalowanych toreb podróżnych z wewnętrznym światłem i ruchem

Beata Marcinkowska „Pozdrowienia z Łodzi” akcja artystyczna w hali głównej

Na fragmencie podłogi, na transparentnej folii, artystka będzie pisać czarnym markerem pozdrowienia z Łodzi, dodatkowo będzie rozdawać przechodniom zaprojektowane przez siebie pocztówki nawiązujące tematyką do Łodzi i zachęcać do napisania własnych pozdrowień oraz wysłania ich do kogoś z kim chcą utrzymać/nawiązać kontakt.

Marta Ostajewska „Łącze” performance site-specific

Ciało performerki jest pomostem, stapia się z otoczeniem, odbija gesty i ruchy innych ciał, obiektów. Staje się walizką, poręczą, pustym krzesłem, czekającym podróżnym – avatarem podróży, pożegnania, pociągu.

Wcześniejsze projekty grupy artystek Frakcja:

 

Wystawa Kobiety, które siedzą w Łodzi / Manifest obecności
8.03.–8.04.2017 Galeria Manhattan Transfer w Łodzi

www.e-kalejdoskop.pl/sztuka-a216/manifest-obecnosci-r4882

Działania artystyczne 8 marca / Tylko jeden dzień
8 marca 2018 Dom Mody Limanka, Łódź

Seminarium Wirtualne Archiwum Sztuki Kobiet | Projekt w Procesie
16.06.2018 Muzeum Sztuki w Łodzi

https://msl.org.pl/wydarzeniams/archiwum/wirtualne-archiwum-sztuki-kobiet,2605.html